Meryem is een meisje van acht jaar oud. Zij leeft in het zuidoosten van Turkije, dicht bij de grens met Syrië. Vroeger had dit gebied de moeilijke naam Mesopotamië. Meryem woont met haar broer en zus en hun ouders in een klein dorpje. Zonder elektriciteit en stromend water en zelfs zonder wc’s. De meeste huisjes, eigenlijk meer hutjes, zijn gebouwd van leem. Een soort klei.
Meryem schrikt op een avond wakker door een gil. In het licht van de olielamp gaat zij kijken wat er aan de hand is.
In 1980 kwam ik als tienjarig meisje naar Nederland. Het ontbreken van een eigen land versnelt onze integratie, zelfs assimilatie, maar bedreigt onze taal en cultuur. Met mijn journalistieke achtergrond schrijf ik boeken om onze oude beschaving te redden van uitsterving.